Сэтгэгдэл 0
Засгийн газрын мөрийн хөтөлбөрийг УИХ-ын ээлжит бус чуулганаар хэлэлцэн батлаад удаагүй байна. Тус мөрийн хөтөлбөрт инфляцын өсөлтийг ирэх дөрвөн жилд 5 хувьд барина гэж цагаан дээр хараар тусгасан бий. Тэгвэл энэхүү сайхан мөрөөдөл анхнаасаа л хэрэгжихгүй байх нөхцөл бүрдчихлээ. Үүнийг би бус Сангийн яам нь хэлээд байгаа юм.
Нэг ёсондоо Засгийн газрын нэг мөрөөдөл, нөгөө мөрөөдлөө үгүй хийх дээрээ тулсан гэсэн үг. Мөнөөхөн дээр дурдса мөрийн хөтөлбөт эрчим хүчний реформыг бас тусгачихсан. Реформын хамгийн эхний алхам нь цахилгаан, дулааны үнийг нэмэгдүүлнэ. Хэрэв эрчим хүч, дулааны үнэ нэмэгдчихвэл 2024 оны жилийн дундаж инфляц 6.5 хувь болж өсөх хандлагатай 2024 оны эцсийн макро эдийн засгийн төсөөлөлд онцолжээ. Цахилгааны реформ гэдэг бол хэзээ нэгэн цагт хийх ёстой асуудал байсан. Гэхдээ реформыг үнэ чөлөөлснөөр шийдэхгүй. Учир юу гэвэл энэ салбарт хувийн сектор бус төр л ноёрхож байгаа. Төр ноёрхож байгаа салбарт үнэ чөлөөлөөд ямар ч үр дүнд хүрэхгүй. Хамгийн эхлээд бид эрчим хүчний салбарт хувийн сектор оролцох боломжоор хангах, томоохон компаниуд болон хөрөнгө оруулалтыг энэ салбарт нэмэгдүүлэх, сэргээгдэх эрчим хүчний салбарыг төрийн оролцоотойгоор биш төр, хувийн хэвшлийн түншлэлээр хөгжүүлэх шаардлагатай байгаа юм. Чадахаар нь үнээ л нэмье гэж хандвал эрчим хүчний салбар өсөх нь бүү хэл алдагдал улам нэмэгдэнэ.
Монгол Улсын хувьд сүүлийн жилүүдэд эрчим хүчний салбарт том чадлын эх үүсвэрүүд нэмээгүй, харин хүн ам хурдацтай өсч, тэр хэрээр цахилгаан эрчим хүчний хэрэглээ нэмэгдсэн. Дулааны цахилгаан станцуудын насжилт 35-60 жил, цахилгаан дамжуулах, түгээх сүлжээ 32-62 жилийн насжилттай болсон. Цахилгаан, дулааны эрчим хүчний хэрэглээ жилд 6-7 хувиар тогтмол нэмэгдэж байгаа. Өөрөөр хэлбэл, ашиглалтын хугацаа нь хэтэрсэн байгууламжуудтайгаар өнөөгийн хэрэгцээгээ хангаж байна. Төрөөс эрчим хүчний салбарыг 2030 он хүртэл хөгжүүлэх бодлогын баримт бичигт “эрчим хүчний суурилагдсан хүчин чадалд сэргээгдэх эрчим хүчний эзлэх хувь хэмжээг 2020 онд 20 хувь, 2030 онд 30 хувь хүртэл нэмэгдүүлнэ” гэж тусгасан. Өнөөдрийн байдлаар манай улсын усан цахилгаан станцын эрчим хүч үйлдвэрлэл нийт эрчим хүч үйлдвэрлэлийн ердөө 2 орчим хувийг л бүрдүүлж байна.
Хэдийгээр эрчим хүчний салбарт барууны европын тэр дундаа Франц, Словени, Польш, АНУ зэрэг улсууд оролцох сонирхол бий ч хөрш орнуудын нөлөөгөө хадгалах бодлого, геополитикийн нөхцөл байдлаас болж гацсаар ирсэн. Тийм ч учраас ойрын хугацаанд эрчим хүчний салбарт гаднын нөлөөг багасгах бодлого баримталж буй.
Нэг ёсондоо Засгийн газрын нэг мөрөөдөл, нөгөө мөрөөдлөө үгүй хийх дээрээ тулсан гэсэн үг. Мөнөөхөн дээр дурдса мөрийн хөтөлбөт эрчим хүчний реформыг бас тусгачихсан. Реформын хамгийн эхний алхам нь цахилгаан, дулааны үнийг нэмэгдүүлнэ. Хэрэв эрчим хүч, дулааны үнэ нэмэгдчихвэл 2024 оны жилийн дундаж инфляц 6.5 хувь болж өсөх хандлагатай 2024 оны эцсийн макро эдийн засгийн төсөөлөлд онцолжээ. Цахилгааны реформ гэдэг бол хэзээ нэгэн цагт хийх ёстой асуудал байсан. Гэхдээ реформыг үнэ чөлөөлснөөр шийдэхгүй. Учир юу гэвэл энэ салбарт хувийн сектор бус төр л ноёрхож байгаа. Төр ноёрхож байгаа салбарт үнэ чөлөөлөөд ямар ч үр дүнд хүрэхгүй. Хамгийн эхлээд бид эрчим хүчний салбарт хувийн сектор оролцох боломжоор хангах, томоохон компаниуд болон хөрөнгө оруулалтыг энэ салбарт нэмэгдүүлэх, сэргээгдэх эрчим хүчний салбарыг төрийн оролцоотойгоор биш төр, хувийн хэвшлийн түншлэлээр хөгжүүлэх шаардлагатай байгаа юм. Чадахаар нь үнээ л нэмье гэж хандвал эрчим хүчний салбар өсөх нь бүү хэл алдагдал улам нэмэгдэнэ.
Монгол Улсын хувьд сүүлийн жилүүдэд эрчим хүчний салбарт том чадлын эх үүсвэрүүд нэмээгүй, харин хүн ам хурдацтай өсч, тэр хэрээр цахилгаан эрчим хүчний хэрэглээ нэмэгдсэн. Дулааны цахилгаан станцуудын насжилт 35-60 жил, цахилгаан дамжуулах, түгээх сүлжээ 32-62 жилийн насжилттай болсон. Цахилгаан, дулааны эрчим хүчний хэрэглээ жилд 6-7 хувиар тогтмол нэмэгдэж байгаа. Өөрөөр хэлбэл, ашиглалтын хугацаа нь хэтэрсэн байгууламжуудтайгаар өнөөгийн хэрэгцээгээ хангаж байна. Төрөөс эрчим хүчний салбарыг 2030 он хүртэл хөгжүүлэх бодлогын баримт бичигт “эрчим хүчний суурилагдсан хүчин чадалд сэргээгдэх эрчим хүчний эзлэх хувь хэмжээг 2020 онд 20 хувь, 2030 онд 30 хувь хүртэл нэмэгдүүлнэ” гэж тусгасан. Өнөөдрийн байдлаар манай улсын усан цахилгаан станцын эрчим хүч үйлдвэрлэл нийт эрчим хүч үйлдвэрлэлийн ердөө 2 орчим хувийг л бүрдүүлж байна.
Хэдийгээр эрчим хүчний салбарт барууны европын тэр дундаа Франц, Словени, Польш, АНУ зэрэг улсууд оролцох сонирхол бий ч хөрш орнуудын нөлөөгөө хадгалах бодлого, геополитикийн нөхцөл байдлаас болж гацсаар ирсэн. Тийм ч учраас ойрын хугацаанд эрчим хүчний салбарт гаднын нөлөөг багасгах бодлого баримталж буй.
Та сэтгэгдэл бичихдээ хууль зүйн болон ёс суртахууныг баримтална уу. Ёс бус сэтгэгдлийг админ устгах эрхтэй. Мэдээний сэтгэгдэлд SHUGELULEEGCH.mn хариуцлага хүлээхгүй.